Na pewno spotkałeś się niejednokrotnie z tym, że wysoko postawione osoby, wykonujące istotną pracę umysłową i wyróżniające się wykształceniem oraz wyższymi dochodami (urzędnicy, prawnicy, lekarze, członkowie kadry zarządzającej, osoby zatrudnione w sektorze publicznym itp.) nazywa się często „białymi kołnierzykami”(white collars). To określenie upowszechniło się w latach 50. XX wieku w Stanach Zjednoczonych (po raz pierwszy użył go najprawdopodobniej amerykański pisarz Upton Sinclair), gdy zaczęła kształtować się klasa średnia (a zaczął zanikać klasyczny podział na rolnictwo, przemysł i usługi), a obecnie stanowi część amerykańskiej socjologii.
Z czasem obok białego koloru pojawiły się również inne odcienie określające typy pracowników w USA, co później zostało przełożone również na grunt innych państw. Poniżej przedstawiamy dodatkowe grupy, które możemy wyróżnić na rynku pracy.
Tradycyjny podział na pracowników fizycznych, umysłowych oraz zatrudnionych w sektorze usług znalazł swoje odbicie również w kolorach kołnierzyków – z tego powodu koło białego wyróżniono również, jeszcze w poprzednim wieku, kolor niebieski oraz różowy.
To określenie odnosi się do osób wykonujących pracę fizyczną w zakładach produkcyjnych i przemysłowych, które często muszą posiadać specjalistyczne umiejętności (zwłaszcza w zakresie obsługi maszyn i narzędzi). Nazwa ma nawiązywać do odzieży roboczej, która najczęściej jest koloru jeansowego lub podobnego (ponieważ najlepiej maskuje bród, smar itd.). Do tej grupy zaliczymy m.in. mechaników, elektryków, stolarzy, budowlańców czy górników.
Po raz pierwszy tego określenia użyła Louise Kapp Howe w swojej wydanej w 1977 roku książce pt. „Pink collar workers. Inside the world of women’s work”, w której opisała zebrane doświadczenia i przemyślenia odnośnie zawodów uznawanych za najbardziej sfeminizowane – czyli pracy kosmetyczek, opiekunek, stewardess, pielęgniarek, fryzjerek czy sekretarek. Osoby wykonujące te zawody nie mogły oczekiwać wysokich zarobków. Obecnie kolorem różowym określa się wszystkie osoby pracujące w sektorze usług, które wykonują pracę wymagającą umiejętności interpersonalnych, rozwijające się w tym i odnoszące sukces finansowy. Warto też pamiętać, że coraz częściej tego typu zawody wykonują również mężczyźni, chociaż wciąż kobiety zdecydowanie dominują.
Można stwierdzić, że niebieski, biały oraz różowy kolor odnoszą się do „tradycyjnych stanowisk”. Chociaż jednak bez wątpienia powyższe grupy są najliczniejsze, to coraz częściej wymienia się również dodatkowe typy pracowników, co stanowi efekt zmian zachodzących na rynku pracy. Najciekawsze przykłady wymieniamy poniżej.
Ta grupa może zostać uznana za bardziej nowoczesną z racji tego, że stanowi efekt obecnego podejścia stawiającego na dążenie do zrównoważonego rozwoju. Osoby zaliczane do tej grupy wykonują zadania mające na celu wspieranie środowiska poprzez tworzenie ekologicznych rozwiązań (np. firmy i instytucje związane z odnawialnymi źródłami energii, ekologicznym budownictwem, gospodarką odpadami czy transportem zbiorowym).
Zaliczamy do nich osoby pracujące w wojsku.
Osoby starszej generacji, którzy zazwyczaj wykonują pracę fizyczną lub sezonową (np. emeryci, którzy podejmują pracę na część etatu, by uzupełnić swoje dochody).
Zatrudnieni na własnych zasadach, odrzucający ramy i zastane reguły, często bez stałego źródła dochodu. Ta kategoria obejmuje szeroką gamę pracowników, którzy nie podlegają klasycznej strukturze zatrudnienia, a ich sytuacja może być zróżnicowana pod względem społecznym i ekonomicznym (artyści, freelancerzy, osoby zatrudniane sezonowi itd.).
Przedstawione powyżej typy pracowników powstały w głównej mierze w zeszłym stuleciu i w odniesieniu do rynku amerykańskiego, co oznacza, że nie zawsze będą w pełni dostosowane do podziałów społeczno-zawodowych, które można zauważyć w innych krajach. Co więcej, już teraz widać, że w typologii zachodzą istotne zmiany (z tego powodu powstają grupy określane nowymi kolorami) – a z racji współczesnego dynamicznego rozwoju technologii i nowych pokoleń wchodzących na rynek pracy można spodziewać się kolejnych przekształceń, co będzie miało zapewnić dostosowanie do współczesnego krajobrazu. Warto więc pamiętać, że te podziały mają charakter jedynie umowny i nie należy ich traktować jako wyznacznika pozycji społecznej oraz zawodowej.
Przeczytaj również: Różnice pomiędzy wzbogaceniem, a rozszerzeniem pracy
Jeśli podobają Ci się treści, które tworzymy, sprawdź również: Facebook, Twitter, LinkedIn, Instagram, YouTube, Pinterest,TikTok.
Autor: Nikola Maniecka
HR menadżerka, którą cechuje umiejętność budowania pozytywnej atmosfery i tworzenia wartościowego środowiska dla pracowników. Sprawia jej ogromną radość dostrzeganie potencjału utalentowanych osób i mobilizowanie ich do dalszego rozwoju.
Produktywność jest w ostatnim czasie szczególnie często poruszanym zagadnieniem. Powodem takiego stanu rzeczy jest fakt,…
Specjaliści od zarządzania zasobami ludzkimi są odpowiedzialni za szereg ważnych decyzji. Wybór odpowiedniego kandydata przyczyni…
Wraz z ukształtowaniem się nowych pokoleń, zmianom ulega również środowisko i kultura pracy. Generacja Y,…
Badania przeprowadzone przez firmę Owl Labs wskazują, że już 16% organizacji pracuje w trybie zdalnym,…
Wykorzystanie sztucznej inteligencji sprawia, że możemy komunikować się z naszymi urządzeniami używając języka naturalnego –…
“Zamknij okno!” wypowiedziane do asystenta AI będzie oznaczać co innego, gdy pracujemy w edytorze tekstu,…