Czym jest metoda ścieżki krytycznej?

Co to jest metoda ścieżki krytycznej?

Metoda ścieżki krytycznej to technika zarządzania projektami służąca do planowania zadań i ustalania harmonogramu ich realizacji. Cieszy się dużą popularnością w różnych branżach – od budownictwa, przez programowanie, aż po organizację wydarzeń. Jej podstawowym zadaniem jest identyfikacja najdłuższego ciągu zadań w projekcie, co ma pozwolić określić minimalny czas potrzebny do ukończenia projektu i osiągnięcia oczekiwanego efektu. W ramach tego procesu istotne jest jednak przede wszystkim wskazanie działań, których opóźnienie spowoduje, że projekt nie zostanie oddany w terminie, a także ustalenie, jakie czynności należy podjąć, by zminimalizować skutki powstałego opóźnienia.

Dlaczego warto korzystać z metody ścieżki krytycznej?

Metoda ścieżki krytycznej jest szczególnie użyteczna zarówno w małych, jak i dużych projektach, w których istnieje szereg zadań zależnych od siebie, przez co pojawia się potrzeba skrupulatnego planowania i ciągłego monitorowania tempa ich realizacji. W takiej sytuacji omawiane rozwiązanie pomaga projektantom, inżynierom, przedsiębiorcom i menedżerom w efektywnym zarządzaniu czasem i posiadanymi zasobami – tak, aby projekt mógł być realizowany w terminie. Pozwala dokładnie zaplanować harmonogram projektu, identyfikując kluczowe zadania i zależności między nimi, a także przewidzieć, które momenty mogą stać się potencjalnie niebezpieczne i przełożyć się na opóźnienie całego projektu.

Stosowanie metody ścieżki krytycznej w praktyce

Zastosowanie w ramach realizowanego projektu metody ścieżki krytycznej wymaga starannego planowania, przemyślenia oraz monitorowania – ale przede wszystkim elastycznego podejścia, zwłaszcza w sytuacji opóźnień. Warto w tym zakresie sięgnąć po specjalne oprogramowania do zarządzania projektami (takie jak np. Firmbee), które znacząco ułatwią i usprawnią proces planowania oraz zarządzania projektami opartymi o omawiane narzędzie. Tego typu programy pomogą w realizacji koniecznych, poniżej wymienionych kroków.

1. Identyfikacja zadań – na samym początku należy spisać wszystkie zadania, które muszą zostać zrealizowane, by projekt został ukończony.
2. Stworzenie sieci zadań – w ramach drugiego kroku należy stworzyć siec powiązań między poszczególnymi zadaniami, czyli wskazać, które będą wykonywane najpierw i są niezbędne do tego, by można było wykonać kolejne zadanie.
3. Określenie czasu trwania – na podstawie danych historycznych (lub szacunków, jeśli się nie posiada danych z wcześniejszych projektów) przewiduje się, ile czasu będzie potrzebne na realizację każdego zadania. W tym obszarze można zadbać o zapewnienie sobie rezerwy czasowej, czyli przypisać dodatkowy czas realizacji do zadań „mniej istotnych”, aby zabezpieczyć harmonogram projektu przed nieprzewidzianymi opóźnieniami.
4. Obliczenie czasu rozpoczęcia i zakończenia – biorąc pod uwagę czas trwania oraz zależności między zadaniami, wskazuje się w ramach kolejnego kroku, kiedy każde działanie zostanie rozpoczęte oraz zakończone.
5. Opracowanie ścieżki krytycznej – ten krok obejmuje narysowanie ciągu zadań, które są najważniejsze dla harmonogramu projektu, czyli takie, których opóźnienie spowoduje opóźnienie całego projektu (głównie z uwagi na to, że od niego są zależne kolejne czynności).
6. Monitorowanie postępu – zachowanie czujności i sprawdzanie, czy projekt jest realizowany w terminie ma pozwolić zapobiec opóźnieniom w odpowiednim momencie (np. poprzez alokację dodatkowych zasobów takich jak ludzie, materiały czy sprzęt, w celu przyspieszenia realizacji).

Metoda ścieżki krytycznej – podsumowanie

Jeśli metoda ścieżki krytycznej zostanie w odpowiedni sposób zastosowana (czyli dobrze zostaną zidentyfikowane kluczowe zadania, a kontrola nad projektem będzie miała miejsce przez cały czas), może znacząco ułatwić zarządzanie projektem bez względu na to, w jakiej branży się na co dzień działa. Trzeba jednak mieć świadomość, że jest tylko jednym z narzędzi, które można zastosować, a przy tym nie jest pozbawiona wad. Trudności w jej wykorzystaniu mogą się pojawić np. w sytuacji, gdy realizowane zadania są nowe i problematyczne jest określenie czasu ich realizacji.

Dodatkowo, omawiana metoda zakłada, że zależności między zadaniami są sztywne, co w praktyce nie zawsze okazuje się prawdą (nie uwzględnia zmienności i ryzyka wpływającego na projekt). Należy więc pamiętać, by korzystać z niej przy zachowaniu w pełni elastycznego podejścia.

Jeśli podobają Ci się treści, które tworzymy, sprawdź również: Facebook, Twitter, LinkedIn, Instagram, YouTube, Pinterest,TikTok.