Zielony vs turkusowy styl zarządzania

Styl zarządzania i jego semantyka w organizacjach (nie tylko biznesowych) w oparciu o kolory został zdefiniowany w 2014 roku belgijski przedsiębiorca, coach, mówca i teoretyk Frederic Laloux. Swoją koncepcją przedstawił w książce pod tytułem „Pracować inaczej. Nowatorski model organizacji inspirowany kolejnym etapem rozwoju ludzkiej świadomości”. Autor wyróżnił w niej 5 modelów, które spotyka się we współczesnych organizacjach i przypisał im konkretne kolory: czerwony, bursztynowy, pomarańczowy, zielony oraz turkusowy. Uporządkował je również w kolejności od najbardziej pierwotnych i autorytarnych (pierwsze dwa kolory), przez coraz bardziej demokratyczne (pomarańczowy, zielony), aż po samodzielne, inteligentne (turkusowe). Poniżej przyjrzymy się dokładniej dwóm ostatnim kolorom.

Zielony vs turkusowy styl zarządzania

1. Zielony styl zarządzania – czym się wyróżnia?
2. Turkusowe styl zarządzania – cechy charakterystyczne
3. Zielony i turkusowy styl – porównanie
4. Który styl zarządzania jest więc najlepszy?
5. Style zarządzania – podsumowanie

Zielony styl zarządzania – czym się wyróżnia?

Zielony model przypisywany jest np. ruchom spółdzielczym, ale we współczesnych czasach można wyróżnić coraz więcej przedsiębiorstw, które dążą do wprowadzenia go do swojej kultury. Dla takich organizacji charakterystyczna jest piramidowa struktura zachowująca hierarchię – każdy pracownik realizuje swoje zadania, odpowiadając przed swoim przełożonym i zgodnie z ustalonymi przez niego priorytetami.

Jednocześnie jednak uważa się, że pracownik stanowi istotny zasób organizacji, który prowadzi do osiągania ustalonych celów, przez co należy wspierać jego rozwój i zapewniać mu możliwość wyrażenia swojej opinii czy przejmowania inicjatywy. Głównym celem podmiotów wdrażających ten styl jest nieustanne dążenie do zadowolenia klienta końcowego.

Turkusowe styl zarządzania – cechy charakterystyczne

Turkusowy styl stanowi bez wątpienia najnowszą, a jednocześnie najbardziej ewolucyjną oraz innowacyjną koncepcję, jaką można obecnie znaleźć w naukach o zarządzaniu (niekiedy nazywa się go demokracją partnerską). Laloux wskazał trzy filary, które można uznać za podstawę ostatniego z opisanych przez niego kolorów. Są to:

• Samoorganizacja – w tego typu organizacji każdy pracownik jest swoim własnym szefem, ma świadomość tego, w jaki sposób organizacja powinna funkcjonować i ponosi pełną odpowiedzialność za podejmowane przez siebie decyzje.
• Pełnia – organizacja niweluje podział na życie prywatne i zawodowe, zapewnia swobodę i daje pracownikowi możliwość zachowywania się w pracy dokładnie tak jak w domu przy bliskich osobach (dążenia do spełnienia), stawia na rozwój każdej osoby, opiera się na zasadach partnerstwa, współpracy i wzajemnego zaufania.
• Cel ewolucyjny– organizacja jest nastawiona na zmiany, ale nie pod wpływem danych i wykresów (planowania i budżetowania w celu osiągania jak największego zysku), ale obserwacji otoczenia, nastawienia na potrzeby pracownika i wspólnego określania kierunku, w którym organizacja ma się rozwijać.

Zielony i turkusowy styl – porównanie

Możesz więc zauważyć, że pod wieloma względami zielony oraz turkusowy styl zarządzania są do siebie podobne. Jakie najważniejsze cechy je łączą? Bez wątpienia to, że kładą nacisk na rolę, jaką pracownik odgrywa w organizacji i na to, że jego zaangażowanie w wykonywane działania pomaga osiągnąć oczekiwane cele. Dla obu tych stylów istotne jest również tworzenie kultury w oparciu o zaufanie oraz wspólne wartości, a także dążenie do rozwoju pracowników, chociaż bez wątpienia w przypadku turkusowych organizacji te procesy wnoszone są na wyższy poziom.

Dopiero w momencie, w którym wdrożymy w firmie, instytucji czy innym podmiocie praktykę samoorganizowania (zignorowanie roli lidera), działania dla „wyższego celu” oraz uważnej obserwacji otoczenia w celu wyznaczenia kierunku rozwoju będziemy mogli mówić o tym, że organizacja zielona zmienia się w turkusową.

Który styl zarządzania jest więc najlepszy?

Zdaniem Laloux powinno się dążyć do wdrożenia w organizacji turkusowego stylu zarządzania, ponieważ ten model przynosi najlepsze efekty w obszarze rozwoju organizacji. Nie da się jednak ukryć, że pod wieloma względami jest to model idealistyczny, który bardzo trudno jest wprowadzić w rzeczywistość – z uwagi na brak struktur i hierarchii (a przez to również prowizji, premii, oceniania wydajności pracowników, wydawania poleceń przez przełożonych itp.), zarządzanie poprzez wzajemne zaufanie i własną odpowiedzialność, dążenie do realizacji wyższych celów niż sam zysk finansowy. Jest to koncepcja sprzeczna bowiem z tym, w jaki sposób obecnie funkcjonuje świat biznesu i wymaga zmiany myślenia wśród osób zakładających nowe firmy czy organizacje.

Style zarządzania – podsumowanie

Jeśli obecnie stoisz na czele zespołu lub całej organizacji, zastanów się nad tym, jaki kolor można by Ci przypisać – autorytarny (czerwony, bursztynowy), czy jednak bardziej demokratyczny (pomarańczowy, zielony lub nawet turkusowy)? To, który z wymienionych kolorów będzie u Ciebie dominował, bez wątpienia zależy głównie od Ciebie i przyjętej przez Ciebie koncepcji funkcjonowania firmy. Nie da się jednak ukryć, że pracownicy chętniej wybierają firmy zapewniające im poczucie zaufania, zasady uczciwej współpracy czy możliwości rozwoju. Jeśli zależy Ci więc na pozyskaniu jak najlepszych talentów z rynku i wykorzystaniu ich umiejętności w celu rozwoju Twojej organizacji, zastanów się, czy nie powinieneś wprowadzić odpowiednich zmian w swoim sposobie zarządzania.

Sprawdź również: Globalne trendy przywódcze w biznesie

Jeśli podobają Ci się treści, które tworzymy, sprawdź również: Facebook, Twitter, LinkedIn, Instagram, YouTube, Pinterest.